کمیل نادری مهدی؛ سمیه قنبری
دوره 7، شماره 2 ، مرداد 1402، ، صفحه 155-179
چکیده
سازمان‌های غیردولتی یا سازمان‌های مردم نهاد «NGO» به عنوان سازمان‌های مستقل از دولت، غیر‌انتفاعی و اعضا خودجوش و مردمی امروزه سهم مهمی در ایفای نقش در حوزه‌های مختلف حقوقی، سیاسی، اقتصادی، ...
بیشتر
سازمان‌های غیردولتی یا سازمان‌های مردم نهاد «NGO» به عنوان سازمان‌های مستقل از دولت، غیر‌انتفاعی و اعضا خودجوش و مردمی امروزه سهم مهمی در ایفای نقش در حوزه‌های مختلف حقوقی، سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی، فرهنگی و ... دارند به طوری که این نهادها اجزاء اصلی جامعه مدنی را تشکیل داده و ابزارهایی برای تقویت موقعیت ضعیف مردم در برابر نهادهای قدرتمند دولتی محسوب می شوند. به رغم این اهمیت، سازمان های غیردولتی در برخی جوامع یا اساساً شکل نمی‌گیرند یا در صورت تشکیل، در انجام وظایف و اثرگذاری خویش چندان کارآمد نیستند و در برخی موارد ضرر‌ها و آسیب‌های عمده‌ای به دنبال دارند، تا جایی‌که در برخی موارد از دایره تعریف مذکور خارج می‌شوند. این مقاله به روش توصیفی – تحلیلی یکی از مهم‌ترین آسیب‌های بازیگران غیر دولتی یعنی خشونت‌گرایی را مورد بررسی قرار می‌دهد، بدین صورت که ابتدا به معرفی و علل شکل‌گیری دو مورد از مهم‌ترین سازمان‌های خشونت‌گرا یعنی سازمان‌های ایدئولوژی محور نظیر القاعده و سازمان‌های چریکی مارکسیستی نظیر مجاهدین خلق ایران پرداخته و سپس راهکار‌هایی برای جلوگیری از خشونت‌گرایی در این سازمان‌ها و همچنین جلوگیری از وارد کردن صدمه به جامعه توسط این سازمان‌ها ارائه می‌دهد.
